Ssst, de jongste slaapt. De grote mannen zijn samen naar zwemles. Als je heel goed luistert hoor je alleen de regen tikken tegen het zolderraam en ver weg het bevredigende geluid van de wasmachine. Naar deze momenten leef ik toe, ik heb ze nodig. Ik kan mezelf zelfs horen denken. Ik maakte mijn gepaperpiecte blok af voor Betz. Met veel gescheld en uitgehaal, maar een mooi resultaat. En ik ben de blokken die ik heb gekregen bij de 99 bee aan elkaar aan het zetten. Ik kan nog niks laten zien. Foto's maken met dit weer is een drama, maar hij wordt prachtig. Ik kan niet langer meer blijven zitten typen, doodzonde, ik moet iets gaan creeeren in deze serene stilte, die niet lang kan duren.... Ik kan het niet helpen, terwijl ik de was ophang zing ik. Zachtjes gaan de paardenvoetjes. Zo'n nostalgisch feest Sinterklaas. Ik vind het bijna zo leuk als de jongens.
Maryland Star (Carol Doak) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten